Gojenie się ran to niesłychanie złożony proces. Uczestniczy w nim wiele rodzajów komórek i biochemicznych mediatorów. Jednak wszystko to działa dopiero w obecności tlenu. To krytycznie ważny element gojenia się ran.

O jakich ranach mówimy? O ranach powierzchownych, czyli takich, których głębokość nie przekracza tkanki podskórnej, i o ranach głębokich, które sięgają poza tkankę podskórną.

Rany mogą być proste – dotyczące skóry lub błony śluzowej. Ale mogą być też złożone – którym towarzyszy uszkodzenie głębiej położonych struktur, na przykład ścięgien, kości, stawów, nerwów, naczyń krwionośnych, jam ciała, aż wreszcie samych narządów wewnętrznych.

Jak widzimy, rodzajów ran jest wiele. W przypadku każdej z nich, terapia tlenem w formie normobarii przychodzi z pomocą. Wspomaga gojenie się każdej rany, tak lekkiej zewnętrznej, jak i poważnej wewnętrznej. A to dlatego, że… gojenie się ran to proces, w którym dramatycznie rośnie zapotrzebowanie na tlen. Tlenoterapia w normobarii jest na to rozwiązaniem. Zaledwie w godzinę podniesie natlenienie uszkodzonej tkanki i ogromnie przyśpieszy w niej skomplikowany proces naprawczy.

Popularnym rodzajem ran są… wrzody. Owrzodzenie stopy cukrzycowej, wrzody żylne, wrzody w formie zainfekowania rany, wrzody w formie odmrożenia czy wreszcie najbardziej popularne wrzody żołądka. W przypadku tych i innych typów wrzodów, mówimy w uproszczeniu o ranie, z tym że… jest to rana niegojąca się. Tak, wrzód to rana, która nie chce się goić! A jak już wiemy, zwiększona dostawa tlenu do takiej tkanki to klucz do poprawienia procesu gojenia się. Zatem wniosek: tlenoterapia w formie normobarii jest odpowiedzią na niegojące się rany, na wrzody, z którymi organizm nie radzi sobie samodzielnie.

K.K. Jain, Carbon Monoxide and Other Tissue [w:] Textbook of Hyperbaric Medicine, wyd. 6, Switzerland 2017, s. 134.